Een nieuwe opleiding 

Kort geleden zat ik met mijn familie te kletsen over hoe mijn passie voor interieur is ontstaan. Ik vertelde hoe blij ik werd als ik weer iets nieuws had bedacht of gekocht voor in ons interieur. Mijn oma vroeg mij of ik weer opnieuw zou willen studeren en zo ja, wat ik dan wilde studeren. Als ik bulkte van het geld had ik dat natuurlijk wel gedaan, maar ik vertelde haar dat ik momenteel andere prioriteiten had. Ook vertelde ik haar dat als ik de mogelijkheid had, ik iets in de richting van interieur wilde doen. Ik twijfelde aan interieurarchitectuur, interieurvormgeving of interieurstyling. Ik had zelf toen nog totaal geen idee wat precies de verschillen waren tussen die drie opleidingen. Overal kwam het woord “interieur” in voor, toch? Mijn oma zei dat ik maar eens op onderzoek uit moest gaan en het kostenplaatje moest berekenen.

Research doen op internet

Ik vond het natuurlijk geen straf om opleidingen te bekijken die me aanspraken. Toch wilde ik me er nog niet teveel op vastpinnen. Ergens had ik natuurlijk wel het idee dat mijn oma dit niet voor niets zei, maar zolang ik niks zeker wist bleef het voor mij alleen maar dromen. Echter was het zo makkelijk nog niet om mijn droomopleiding te vinden. Aangezien ik ernaast ook wil kunnen werken wilde ik niet weer voltijd naar school gaan. Daarnaast zag ik veel opleidingen wat net niet aansloot bij mijn interesses. Ik wilde namelijk graag de styling kant op, maar dat aanbod was erg schaars. Uiteindelijk besloot ik toch een aantal open dagen te bezoeken om te kijken of dat mijn mening nog kon veranderen of bevestigen. Ik koos voor twee scholen: Artez hogeschool voor de kunsten in Zwolle en Academie Artemis in Amsterdam. Artez bood twee interieur-gerelateerde opleidingen aan: namelijk interieurarchitectuur (bachelor, 4 jaar) en interieurvormgeving (Associate Degree, 2 jaar). Helaas kwam ik er tijdens het kletsen met de studenten en de voorlichting er al vrij snel achter dat dit niet bij mij paste. Simpelweg omdat de richting toch heel anders bleek te zijn en ik toch echt meer richting de styling kant wilde. Er werd ook een beetje kleinerend gedaan over styling en ik voelde me niet op mijn gemak. De open dag van Academie Artemis in Amsterdam, dé hogeschool voor styling, was dus ook echt als thuiskomen. De locatie alleen al was geweldig. De academie zit gevestigd in een prachtig oud pand aan de Prinsengracht, vlakbij de negen straatjes. Van binnen was het alleen nog maar mooier. De oude look en feel van het pand matcht perfect bij de opleidingen die ze aanbieden: erg inspirerend. Na wat informatie te hebben geïnd en het positieve gevoel wat ik had hoefde ik er dan ook niet lang aan te twijfelen of ik hier wilde doorstuderen.

Toelating hbo deeltijd interieurstyling

Er waren enorm veel voordelen aan deze opleiding. Artemis biedt 4-jarige bachelor Allround Styling en verschillende 2-jarige deeltijdopleidingen aan op het gebied van styling. Denk hierbij aan interieurstyling, mediastyling, modestyling, foodstyling en fotostyling… praktisch alles op het gebied van styling is daar te leren en daarmee zijn ze ook de enige in Nederland. Ik heb wel even getwijfeld vanwege het financiële plaatje. Het is namelijk een particuliere school die geen subsidie van de overheid krijgt. Daarom moet je het ook wel echt graag willen, maar daar twijfelde ik geen moment aan. Ik heb me meteen na de opendag ingeschreven en al snel kreeg ik een uitnodiging voor de toelating. Ik kreeg een paar weken de tijd om de opdrachten die ik per mail ontvangen had voor te bereiden. De toelating bestond uit drie thuisopdrachten. De eerste opdracht was dat je een filmpje moest maken van 60 seconden lang met het thema “the story of amazing things”. Dit is natuurlijk vrij breed te interpreteren en ook iedereen had iets verschillends. Ik had zelf een korte vlog gemaakt van de jaarbeurs in Utrecht waar allerlei bijzondere en unieke dingen te zien waren. De tweede opdracht was het verbeelden en verwoorden van een toekomstvisie. Hoe gaan we later wonen, werken, slapen, eten, etc. Het moest geen opsomming zijn, je moest eigen keuzes maken. Dit vond ik een erg moeilijke opdracht en hier ben ik dan ook het langst mee bezig geweest. Simpelweg omdat je even verder moet denken dan je normaal gesproken doet. Je moet alles kunnen toelichten. Gelukkig vonden ze mijn verhaal erg helder. De derde opdracht was dat je een bewerkt beeld, collage of object mee moest nemen waarmee jij je kon associëren. Waarom is dit typisch “jij” en licht dit toe. Ik had een oude polaroid camera meegenomen met een ondersteunende collage. Ik houd natuurlijk erg van fotograferen en vintage. Maar ook het pure van fotografie, de interactie met de mensen en de creativiteit die je erin kunt leggen passen perfect bij mij. En naast het presenteren van de opdrachten moest je natuurlijk zoveel mogelijk eigen werk meenemen. Het is ook belangrijk dat ze een goed beeld van je krijgen. Zeker omdat je veel zelfdiscipline en talent nodig hebt voor deze opleiding. Niet iedereen wordt klakkeloos aangenomen en dat maakte me bloednerveus.

Tot slot was er nog een tekenopdracht. We liepen met alle toelatingskandidaten de zaal in en kregen ter plekke pas uitleg over deze opdracht. Deze kon je dan ook niet voorbereiden. Er lag een papier op tafel met daarop de opdracht omschreven en daarnaast werd deze nog mondeling toegelicht. Er stond een groot stilleven in de ruimte waar iedereen één inspiratiebron uit moest halen. Dit moest je op je eigen manier vertalen op twee grote A2 vellen op twee verschillende manieren. Uiteindelijk gaf je hier een titel aan en kon je de tekeningen inleveren.

Wachten op de uitslag

Na de toelating was mijn gevoel erg dubbel. Ze waren voor mijn gevoel erg objectief en lieten niet veel los over wat wel of niet goed was. Gelukkig was ik niet de enige met dat gevoel. Het enige wat me te doen stond was rustig afwachten. Binnen twee weken konden we de uitslag verwachten. Ik ben gelukkig totaal niet ongeduldig – lees: wel – dus ik had er ook totáál geen moeite mee. De ochtenden na de toelating was ik elke keer al om 06:00 uur wakker van de zenuwen. Overdag zocht ik zoveel mogelijk afleiding maar de zenuwen waren zeker wel aanwezig. Gelukkig kreeg ik na drie dagen al een mailtje met de uitslag dat ik was toegelaten! Ik was door het dolle heen. Ik heb staan springen, dansen, gillen, lachen en huilen tegelijk. Begin september mag ik beginnen aan de opleiding en ik heb er ontzettend veel zin in! Natuurlijk houd ik jullie graag op de hoogte van mijn ervaringen van deze opleiding en alles daaromheen.